Vorige week verscheen in het maandelijkse tijdschrift Samenleving & Politiek een artikel van onze hand. Het volledige artikel kan je lezen op de website van www.sampol.be. Het is onderdeel van een groter stuk waarin Sam & Pol de gaten in de sociale zekerheid blootlegt en 10 ideeën op tafel legt voor een nieuwe sociale zekerheid.
“Financier eerstelijnszorg duurzaam en fair” is een betoog, een advies, maar vooral een uitgestoken hand naar de eerste lijn en haar financiers, om samen de hervorming van de prestatiefinanciering naar een cappuccinomodel concreet te maken. Een gemengd financieringsmodel met verschillende financiële lagen is denkbaar: een vaste inkomensbasis gebaseerd op forfaitaire capitatiefinanciering, aangevuld met bepaalde forfaits voor specifieke (zorg)opdrachten en een beperkte betaling per prestatie als schuimbonus.
Het model van forfaitaire capitatiefinanciering – zoals wordt gehanteerd in de wijkgezondheidscentra – kan inspireren om het dominante model van de klassieke prestatiefinanciering te hervormen naar een duurzaam financieringsmodel voor de eerste lijn.
“Forfaitaire capitatiefinanciering is een noodzakelijk instrument in de hervorming van de eerstelijnsgezondheidszorg”
Een voorbeeld uit de wijkgezondheidscentra:
“Wanneer op 14 maart 2020 in kader van crisisbeheer van de COVID-19 pandemie zorg in de eerste lijn werd beperkt tot essentiële consultaties en onderzoeken, bracht de overschakeling naar zoveel mogelijk zorg op afstand via teleconsulten geen financiële disruptie teweeg in de forfaitair vergoede eerstelijnspraktijken, zoals de wijkgezondheidscentra. De forfaitaire vergoeding kon immers worden ingezet op basis van de noden op dat moment.
Bovendien kon tijd die vrijkomt, omwille van het wegvallen van consulten, zonder problemen worden aangewend om in te spelen op nieuwe bijkomende noden zoals het coronaproof maken van de praktijk, telefonisch contact opnemen met patiënten met mogelijke zorgnoden, patiënten informeren, enzovoort. En dit binnen een duurzaam financieel kader, omdat het al dan niet vertaald zijn van deze noodzakelijke acties in zorgakten in de nomenclatuur de praktijk hier niet financieel begrenst.
[…]
De huidige prestatiefinanciering is helemaal niet afgestemd op deze realiteit van interprofessionele samenwerking.”
Meer weten? Lees het volledige artikel hier op sampol.be.
Meer lezen over het forfaitaire betalingssysteem binnen de wijkgezondheidscentra? Dat kan hier.
Bron: Samenleving & Politiek, Jaargang 28, 2021, nr. 3 (maart), pagina 15 tot 17. Auteurs Tom Meeus en Veerle Vyncke (VWGC).
